به نظر من...()

سلام بر مهدی(عج)،سلام بر بقیه الله فی ارضه،سلام بررحمت نامتناهی الهی،سلام بر جلوگه عشق ملکوتی در زمین.....
دیریست ماعاشقان ولایت،تشنه جرعه ای ازکرمت مانده ایم وتوهمچون سرابی دربیابان سوزان مارابه دنبال خودمیکشانی وچهره ازما برمیگردانی.
مگر نمیدانی  ای طلیعه نور،مگرنمیدانی آفتاب دیدگان تو ،روشنایی بخش آسمان هاوزمین است.
تا کی سکوت! ای زمزمه هستی،بشکن این قفل سنگین رابر لبانت ای حجت الله، 
مگر نمیدانی که آوای دل نشینت،مرهمی ست بر دلهای مرده مان.
کجایی آقا،کجایی که در نبود تو غافلان و بی دینان فقط از قهر وانتقامت دم میزنند ومردم را از شمشیر تیز غضب و جوی خون تو می ترسانند.
کجایی، ای نازنین!ای مهربان ترین!
مدتهاست که چشمان منتظرانت،یعقوب وار در فراق تو خاموش شده اند.
پس کجایی،یوسف زهرا!
غنچه نشکفته فاطمه؛ما غرق شدگان دریای غفلت تو را به بیابان های سرد بی کسی تبعید کرده ایم.
منیر آل طاها؛ ما خفتگان ومردگان بودیم که خیمه گاه نور تو را از هم گسستیم.
خورشید سوزان ولایت؛این ما بودیم که با بی مهریمان،آفتاب محبتت را روز به روز کم رنگ ترو بی رنگ تر کردیم.
آری مادل بریدگان از عشق نا متناهی تو،جلالت را دستخوش خواسته های پوچ خود کردیم.
طاووس اهل جنت؛ تو خود میدانی که در این تنگناه و حقارت دنیا غریب و دلتنگی و ما بیش از پیش دلتنگ.
تو کی می آیی تا با دم مسیحایی و عطر نرگست قبرستانهای تاریک و بدبوی دنیا را جلا و حیات ببخشی.
من نمیدانم آن لحظه که می آیی آسمان چه رنگی است و دنیا در کدامین منجلاب دست و پا میزند.
من نمیدانم آن روزتو عشق راچه می نامی ومحبت را چگونه معنا میکنی.....
فقط  میدانم آن روز زمین با بال فرشتگان فرش می شود و مقدمت با لبان ملائک بوسه باران می شود.....
میدانم آن روز که می آیی جشنی بر پا خواهد شد،جشنی میان گلهای زرد و سفید نرگس......

بارالها؛
 تو میبینی ومیدانی که این دین تو است،این قرآن تو است واین مومنین و دل سوختگان تو هستند که از بی خبری و انتظار عزیزشان گریان و پریشانند.
پس دینت رادوباره احیاء کن،بار دیگر کتابت را نشاط ببخش و به مومنینت رحم کن تا چشمهایشان به جمال ولیت نور باران گردد.

به نظر من...()

                            پاییز لباس برگ برگی          امروز دوباره بر تنش کرد
                      گرمای حسود صورتش را       چرخاند سریع وشد زمین سرد
                      پاییز گرفت دست مارا              تامدرسه پیش بچه ها برد
                      یک دانه انار چیدوتنها            یک گوشه نشست وپر صدا خورد   
ااین هم چند بیتی بود به یاد بچه گی ها.....

پاییز هم شروع شد،چند تایی از برگ درختا ریختن ومن امروز دوباره از اون پایین شاهد سقوط غم انگیزشون بودم وکلی غصه خوردم چی کار کنم پاییز  اولین برگ درخت که به زمین می افته من هم دیوونه می شم... اونا تو بهار به دنیا میان،تابستون سبز سبز می شن و آخرش هم خیلی آروم وبی صدا می میرن هیچ کی هم برا رفتنشون بی تابی نمیکنه،این فقط قصه زندگی برگا نیست؛ حکایت عمر ما آدما هم همینه ،با کمی تفاوت واین که باورو تحملش سخت تره.....
یه جورایی خیلی دلم برا پاییز میسوزه فکر پاییز همه رو به یاد مرگ وپایان میندازه ویه جورایی آدما رو تو حال وهوای غریبی میبره  که رنگارنگی و زیباییشو  زشت میکنه چه زیبا گفته «مهدی اخوان ثالث»:
  "پاییز جان!چه سرد،چه درد الود
چون من تونیز تنها ماندستی.
ای فصل فصلهای نگارینم!
سرد سکوت خود رابسراییم،
پاییزم!ای قناری غمگینم!"

وچه زیباتر بود پاییز پارسال،با دوستای گلم تو دانشگاه،تو آلاچیق پوشیده از برگ،چه خاطره هاکه ورق می زدیم.....

وچه زود گذشت ودیگه بازنگشت وهیچ گاه باز نمی گردد!
ولی من دلتنگم واز همین جا صداشون میزنم::فاطمه،نرگس،مریم،عالیه،سمانه ،محبوبه،هاجرو........



ودوباره پاییز!
ودوباره روزهای شفاف وزلال همچون آینه!
ودوباره تشویش و سکوت کلاس درس!
وسردی دستان کودک پای تخته!
وسرخی گونه های معلم مهربون!
وخمیدگی کمر پدر بزرگ مدرسه!
وکوتاهی عمر زنگ تفریح!
وزردی دانه های شیرین انار!
وصدای دینگ دینگ زنگ کلاس!
وباز هم دلتنگی و سکوت غروب پاییز!
وسردی شبهای طولانی و ابری!
وسرخی برگهای به خزان نشسته!
وخمیدگی کمر درخت باغچه!
وکوتاهی عمرروزهای مه آلود!
وزردی برگهای دستخوش خزان!
وصدای نواخت ابرهای تیره!
ودوباره کوچ غم انگیزپرستوهای عاشق!
ومن دلشکسته که با صدای باران دوباره چشمهایم بارانی می شود
ودلم پر می گیرد تا اوج!
چه کنم اولین برگ پاییزی که به زمین می افتد من هم دیوانه می شوم!
"شاید چیزی در زمزمه باران های پاییزی باشد "

به نظر من...()

جای پای دوست.....
جشن گلهای نرگس....
دلم برا پاییز می سوزه....
[عناوین آرشیوشده]